ΚΑΠΟΤΕ ΣΑΝ ΜΙΙΚΡΟ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟ ΒΛΑΧΑΔΕΡΟ, ΣΕ ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ, ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΟΥ ΔΑΣΚΑΛΕΣ, ΜΕ ΕΒΑΖΑΝ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΤΟΝ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΕ ΡΑΝΤΟΜ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ, ΚΑΙ ΓΩ ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟ ΕΙΔΟΣ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΕΠΑΘΛΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΤΡΕΧΑ ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΩ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΗΝ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΔΙΑΚΑΤΕΙΧΕ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΕΙΧΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΒΗΧΑ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΙ ΜΟΥ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΠΑΝΕ ΣΕ ΓΙΑΤΡΟ.ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΝΕΦΕΡΕ ΟΤΙ Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.Η ΜΑΝΑ ΠΕΤΑΞΕ ΟΤΙ ΧΑΛΙ ΚΑΙ ΚΟΥΒΕΡΤΑ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΜΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΥΧΑΙΑ ΝΑ ΜΠΑΙΝΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΠΑΝΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΛΟΥΖΟΜΑΙ ΚΟΛΩΝΙΑ "ΜΥΡΤΩ" ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΕΤΑ ΝΑ ΒΗΧΩ ΣΑ ΓΑΙΔΑΡΟΣ. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΝΩΣΤΗ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΧΑΛΙΩΝ